Αφήνοντας πίσω μας τη λευκή αμμουδιά των παραλίων των Αγίων Σαράντα, στο αλβανικό έδαφος, ανοίγονται μπροστά μας διάφορες επιλογές διαδρομών για να συνεχίσουμε το ποδηλατικό μας ταξίδι στη Μεσόγειο, περνώντας πλέον στην Ελλάδα.
Διά θαλάσσης, φτάνουμε στην πανέμορφη Κέρκυρα, το Ιόνιο νησί που η διατηρητέα Παλιά Πόλη του με τα καντούνια και το επιβλητικό Λιστόν με τις μεγάλες τοξωτές στοές και τις καμάρες, τα δροσερά βαθυγάλανα νερά της Παλαιοκαστρίτσας και το δειλινό στον Πέλεκα, είναι βέβαιο πως θα μας βάλουν στον πειρασμό να μείνουμε στο νησί για λίγη ξεκούραση, για πολλές φωτογραφίες και για να γεμίσουμε ενέργεια από τα εδέσματα της φημισμένης κερκυραϊκής κουζίνας. Λίγο έξω από την πόλη, αξίζει να επισκεφθούμε το Αχίλλειο, το παλάτι της αυτοκράτειρας Ελισάβετ (Σίσσυ) της Αυστρίας, αλλά και το Παλιό Φρούριο που χωρίζεται από την πόλη της Κέρκυρας με μια τεχνητή τάφρο.
Διά ξηράς, από τους Αγίους Σαράντα, μέσω της ιστορικής πόλης του Αργυροκάστρου ή της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τοποθεσίας του Βουθρωτού, με τα εντυπωσιακά ερείπια πάνω στο λόφο με θέα το κανάλι Βιβάρι, δεν απέχουμε πολύ από τα ελληνικά σύνορα και την πρώτη μεγάλη πόλη – λιμάνι της Ηπείρου, την Ηγουμενίτσα.
Η Ηγουμενίτσα, πόλη αδελφοποιημένη με τους Αγίους Σαράντα, θα μας δώσει πολλούς λόγους για διανυκτέρευση, με το ελκυστικό παραλιακό της πάρκο που προσφέρεται για περπάτημα ή ποδήλατο, αλλά και το λιμάνι της, που μας βάζει σε πειρασμό να παρεκκλίνουμε λίγο της πορείας μας και να επισκεφθούμε κάποιο από τα καταπράσινα νησιά στα ήρεμα νερά του Ιονίου πελάγους. Εκεί, όπου, στον ονειρικό κόσμο του Ομήρου, ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η περιπέτεια του πολυμήχανου ταξιδευτή και φημισμένου στους αιώνες, Οδυσσέα.
Επιστρέφοντας πάνω στη στεριανή μας γραμμή προς νότο, καθοδόν προς τον επόμενο τουριστικό σταθμό, την Πρέβεζα, αξίζει να κάνουμε μια στάση ανεφοδιασμού στην παραθαλάσσια κωμόπολη της Πάργας, έναν πολύχρωμο διατηρητέο οικισμό με λιθόστρωτα γραφικά σοκάκια και με μία θάλασσα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, στα παράλια του Ιονίου.
Ποδηλατώντας πάντα με τη θάλασσα να λιάζεται στα δεξιά μας, δεν μπορεί να μας αφήσει ασυγκίνητους ο ορεινός όγκος της Νότιας Πίνδου που απλώνεται κατά μήκος της διαδρομής στα αριστερά μας. Ηρωικές κορφές που έμειναν στην Ιστορία, όπως το Σούλι και το Ζάλογγο, τοποθεσίες όχι τόσο φιλικές προς το ποδήλατο, αλλά καθόλου απαγορευτικές για πεζοπόρους, που αναζητούν να γνωρίσουν τα ενδότερα ενός τόπου. Αν έχουμε χρόνο στο ταξίδι μας, ο συνδυασμός ποδηλάτου και πεζοπορίας θα ήταν ιδανικός.
Και φτάνουμε στην Πρέβεζα, την πόλη που έχει απαγορεύσει στα αυτοκίνητα να παρκάρουν σε μεγάλο μέρος των εσωτερικών στενών της περασμάτων, και συνάμα, το γραφικό λιμάνι στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου, όπου χύνουν τα νερά τους οι δύο μεγάλοι ποταμοί, Λούρος και Άραχθος. Αν τύχει και περάσετε καλοκαιράκι, και κυρίως τον Αύγουστο, ίσως σταθείτε τυχεροί να δείτε τη θάλασσα να φωσφορίζει, από τη συσσώρευση μικροοργανισμών (πλαγκτού). Πόσο προκλητικά ρομαντική μπορεί να γίνει η φύση…
Για τους λάτρεις της ιστορίας, και δη της αρχαιολογίας, η Πρέβεζα θα σας κρατήσει μαγεμένους και θα σας γεμίσει με αξέχαστα ινσταντανέ, όχι μόνο αυτή καθαυτή, αλλά και με τη συνδρομή ενός από τους πλέον διατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Αρχαία Νικόπολη, στα 5 χλμ. μόνο μακριά.
Η Νικόπολη βρίσκεται σε ισθμό του οποίου το πλάτος στο σημείο αυτό δεν ξεπερνά τα 2,5 χλμ. Το Ιόνιο πέλαγος βρίσκεται στο δυτικό μέρος, ενώ στο ανατολικό μέρος είναι ένα τμήμα του Αμβρακικού κόλπου εν είδει λιμνοθάλασσας.
Η αρχαία πόλη ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη, σχεδόν ολοζώντανη… Πίσω από τα μεγάλα Ρωμαϊκά και Παλαιοχριστιανικά Τείχη, η Ωραία Πύλη, δεξαμενές νερού, λουτρά, το Ρωμαϊκό Ωδείο, το Νυμφαίο, επαύλεις και μνημεία Ρωμαίων Αυγούστων, το Ρωμαϊκό Στάδιο, το Θέατρο του Οκταβιανού και ανάμεσά τους… η θηριώδης βλάστηση της περιοχής. Ο αρχαιολογικός χώρος της Νικόπολης διασχίζεται παρανόμως από την επαρχιακή οδό Πρέβεζας – Άρτας και έχει ανακοινωθεί η μεταφορά του όταν αρχίσουν τα έργα κατασκευής του «αρχαιολογικού πάρκου Νικόπολης». Ελπίζουμε πως οι ποδηλάτες θα είναι ευπρόσδεκτοι και στο μέλλον μέσα σε αυτό το τεράστιας έκτασης μνημείο του παρελθόντος.
Λευκάδα ή Βόνιτσα στη συνέχεια; Ή μήπως και τα δύο; Η επιλογή δική σας! Δεν θα κάνω καμία προσπάθεια να σας πείσω… να τα κάνετε ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!
Με ποδήλατο θα περάσουμε απέναντι σε νησί; Ναι. Γιατί η Λευκάδα, που είναι νησί του Ιονίου και τη χωρίζει ο ιστορικός πορθμός του Δρεπάνου από τη στεριά, συνδέεται με την Αιτωλοακαρνανία με μια πλωτή γέφυρα μήκους περίπου 20 μέτρων. Μαζί με την Εύβοια (θα μιλήσουμε γι’ αυτήν όταν θα ταξιδεύουμε πάνω στη διαδρομή EuroVelo 11) είναι τα δύο μοναδικά νησιά στην Ελλάδα στα οποία η πρόσβαση γίνεται οδικώς!
Γιατί να περάσει κανείς απέναντι στη Λευκάδα; Για το ενετικό κάστρο της Αγίας Μαύρας, πρότυπο οχυρωματικής τέχνης; Για την ιστορία του νησιού με εμφανή δείγματα από την παλαιολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους; Για το πάρκο των ποιητών δίπλα στο λιμάνι; Για να διαβεί την ξύλινη γέφυρα βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής, κτισμένη πάνω από το κανάλι, που οι ντόπιοι αποκαλούν γέφυρα των στεναγμών ή γέφυρα των ερωτευμένων; Για τις απερίγραπτου κάλλους παραλίες, όπως το Πόρτο Κατσίκι και οι Εγκρεμνοί ή για τους καταρράκτες στο Δημοσάρι, λίγο έξω από το κοσμοπολίτικο Νυδρί, που έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο, εξ’ αιτίας της γειτνίασής του με τον Σκορπιό, τη μικρή νησίδα που το 1963 αγόρασε ο Έλληνας μεγιστάνας Αριστοτέλης Ωνάσης. Κάποιοι ντόπιοι, θαρρούν ακόμη πως ακούνε τη μαγική φωνή της Μαρίας Κάλλας να ηχεί στα αυτιά τους τις καλοκαιρινές νύχτες με φεγγάρι…
Αν αποφασίσετε παρόλα τα θέλγητρα της Λευκάδας, να την προσπεράσετε – προς το παρόν – θα ακολουθήσετε τη διαδρομή που αγκαλιάζει τη «λιμνοθάλασσα» του Αμβρακικού κόλπου με κατεύθυνση ΝΑ. Ο δρόμος ανηφορίζει γλυκά και αμφιθεατρικά γύρω από την καταπράσινη Βόνιτσα, χτισμένη στη νότια παράλια του κόλπου, με ενετικό κάστρο από τα πιο καλοδιατηρημένα στην Ελλάδα και την Κουκουμίτσα, το κουκλίστικο γραφικό νησάκι στον κόλπο μπροστά από την πόλη, που ενώνεται με γέφυρα και προσφέρεται για ποδήλατο και βόλτα με τα πόδια.
Συνεχίζοντας προς τα ενδότερα της Στερεάς Ελλάδας, θα περάσουμε από την παραλιακή Αμφιλοχία, χτισμένη στο νοτιότερο ανατολικό άκρο του Αμβρακικού και από εκεί στο ιστορικό Μεσολόγγι. Την πόλη που είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ταυτισμένη με τη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους. Την πόλη που έχει εμπνεύσει ποιητές, λογοτέχνες και ζωγράφους, όπως τον Όμηρο, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Λόρδο Βύρωνα, τον Ευγένιο Ντελακρουά, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Την πόλη που είναι χτισμένη ανάμεσα στην ομώνυμη λιμνοθάλασσα και στη λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας και που θα σας δώσει μια μοναδική εμπειρία να ποδηλατήσετε σε απόσταση 5 χλμ. προς την Τουρλίδα, μια μικρή κατοικημένη νησίδα μέσα στον Πατραϊκό κόλπο. Ο στενός δρόμος που θα σας φέρει εδώ, διασχίζει την αβαθή λιμνοθάλασσα, σημαντική για την πολυποικιλότητα πουλιών και ψαριών αλλά και για την πλούσια και σπάνια χλωρίδα της. Η λιμνοθάλασσα με τις γραφικές «πελάδες» της – τα μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους, μέσα στο νερό – αποτελεί περιβαλλοντικό πάρκο και οικοσύστημα, στο δέλτα των ποταμών Εύηνου και Αχελώου. Μην παραλείψετε να ενδυναμωθείτε για τη συνέχεια του ταξιδιού σας, δοκιμάζοντας το φημισμένο αυγοτάραχο του Μεσολογγίου!
Αφήνοντας το Μεσολόγγι, βρίσκεστε πλέον σε απόσταση 40 περίπου χλμ. από τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου που θα σας περάσει απέναντι στην Πελοπόννησο και περίπου στα 250 χλμ., συνολικά από την Αθήνα.
Ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτετε ή αν δεν έχετε σκοπό να συνεχίσετε προς την Πελοπόννησο, υπάρχει και εδώ η ευκαιρία για μια παράκαμψη με έξοδο προς τα Ιόνια νησιά μέσω του Αστακού, μικρής παράλιας πόλης-λιμάνι από όπου μπορεί κανείς να περάσει απέναντι με καραβάκι στην Ιθάκη του Οδυσσέα και από εκεί στην Κεφαλλονιά, νησιά που συνδυάζουν ψηλές κορυφογραμμές που καταλήγουν σε διαυγείς θάλασσες. Το θαλάσσιο ταξίδι προς τα νησιά αυτά από τον Αστακό, περνά ανάμεσα από μια σφιχτή συστάδα μικροσκοπικών νησιών, τις Εχινάδες, στις εκβολές του Αχελώου, που έχουν σχηματιστεί από τα φερτά υλικά που εναποθέτει εκεί ο ποταμός.
Ο Αστακός απέχει 50 χλμ. περίπου από το Μεσολόγγι, περνώντας από το Αιτωλικό (12 χλμ. περίπου από το Μεσολόγγι και 36 χλμ. από τον Αστακό), μια μικρούτσικη πολιτεία, χτισμένη πάνω στο νερό, σαν μια μικρή Βενετία, στο μέσον περίπου της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού-Μεσολογγίου. Συνδέεται ανατολικά και δυτικά με την ξηρά με δύο πέτρινα τοξωτά γεφύρια αρχικού μήκους περίπου 300 μέτρων το καθένα.
Η καλωδιωτή γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη γέφυρα αυτού του τύπου στον κόσμο. Ολοκληρώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία το 2004 μεταξύ του Ρίου (προάστιο της Πάτρας) και του Αντιρρίου, που συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα και μέσω αυτής με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η διέλευση των ποδηλάτων από τη γέφυρα είναι ελεύθερη διοδίων.
Η Πάτρα απέχει μόλις 8 χλμ. από το Ρίο. Η πόλη αποτελεί σημαντικό αστικό κέντρο, ενώ το λιμάνι της είναι ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας και το σημαντικότερο από συγκοινωνιακή και εμπορική σκοπιά, χάρη στη διαρκή επικοινωνία με την Ιταλία και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή δύση. Από το λιμάνι της Πάτρας, επίσης, αποπλέουν πλοία με προορισμό Ιόνια νησιά, όπως Κεφαλλονιά, Ιθάκη και Κέρκυρα, αλλά και τα ιταλικά λιμάνια Μπάρι, Αγκόνα και Βενετία. Είναι διεθνώς γνωστή περισσότερο για το Μεσογειακό της αποκριάτικο καρναβάλι, που διοργανώνεται εδώ και 180 χρόνια!
Η πόλη είναι πλούσια σε πολιτιστική ζωή, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, χάρη και στο καλοδιατηρημένο αρχαίο Ωδείο, που βρίσκεται στα δυτικά της Ακρόπολης στην Άνω πόλη (χτισμένο στα 160 π.Χ.), παλαιότερο από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (Ηρώδειο) που βρίσκεται στην Αθήνα. Οι ανηφορικοί δρόμοι που οδηγούν στην Άνω Πόλη, δεν είναι διόλου απαγορευτικοί για ποδηλάτες που θα αποζημιωθούν από τη θέα του Πατραϊκού κόλπου, αλλά και της αντίπερα όχθης, στη Στερεά, που δεσπόζει η Βαράσοβα, ένας τεράστιος όγκος ασβεστολιθικών πετρωμάτων ύψους 917μ., το «Άγιο Όρος» της Αιτωλίας, στα δυτικά του Αντιρρίου, τόπος ασκήτευσης πλήθους μοναχών, την εποχή του Βυζαντίου.
Φεύγοντας από την Πάτρα ή απευθείας από το Ρίο προς την Αθήνα, ο δρόμος πλάι στη θάλασσα που εξελίσσεται κατά μήκος του βόρειου τμήματος της Πελοποννήσου ως τη διώρυγα της Κορίνθου, θα μας δώσει ανεξάντλητες ευκαιρίες για έξοδο προς γραφικά μικρά χωριουδάκια με ταβερνάκια πάνω στην ακρογιαλιά. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει το Διακοπτό, στα 55 χλμ. περίπου από την Πάτρα, από όπου ξεκινά τη διαδρομή του ο οδοντωτός σιδηρόδρομος με προορισμό τα Καλάβρυτα, περνώντας από το φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού. Τα Καλάβρυτα είναι από τους πλέον τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα, καθώς είναι συνδεδεμένα με μαρτυρικές μνήμες από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και χάρη στο σύγχρονο χιονοδρομικό κέντρο τους που είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Αξιόλογους προορισμούς στην περιοχή των Καλαβρύτων αποτελούν επίσης τα δύο ιστορικά μοναστήρια, της Αγίας Λαύρας και του Μεγάλου Σπηλαίου, συνδεδεμένα με τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων του 1821, αλλά και από φυσικής ομορφιάς, το πλατανόδασος των πηγών Αροανίου ποταμού στο Πλανητέρο, όπως επίσης το Σπήλαιο των Λιμνών κοντά στο χωριό Καστριά Αχαΐας. Ο δύσκολος ανηφορικός δρόμος που οδηγεί από το Διακοπτό προς τα Καλάβρυτα είναι περίπου 30 χλμ. και αποτελεί σχεδόν πρόκληση για αποφασισμένους περιηγητές με ποδήλατο. Η περιοχή, όμως, ευνοεί την πεζοπορία και η εμπειρία της ανάβασης με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο μέσα από το φαράγγι είναι μοναδική!
Μετά το Διακοπτό, αξίζει μια στάση στο Ξυλόκαστρο ή στο Κιάτο, στα 45 χλμ. και στα 58 χλμ. απόσταση αντίστοιχα και ενώ συνεχίζουμε πάνω στον παραλιακό δρόμο ανάμεσα στη θάλασσα και τις αυλές των σπιτιών με τις πανύψηλες αροκάριες, τους φοίνικες και τους τεράστιους πλατύφυλλους φύκους μέσα στις αυλές. Στο βάθος, στα δεξιά μας, υψώνονται οι ορεινοί όγκοι του Χελμού και της Κυλλήνης.
Το Ξυλόκαστρο, ή αλλιώς, το «πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας», όπως χαρακτηριστικά το ονομάζει ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης, φιλοξενεί ένα σπάνιο φυσικό πευκοδάσος, με υφάλμυρο έδαφος, όπου έχουν αναπτυχθεί 83 διαφορετικά είδη φυτών. Το επίσης καταπράσινο Κιάτο, βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης Σικυώνας, από την οποία σώζεται μέχρι σήμερα το αρχαίο θέατρο, στο οποίο φιλοξενούνται παραστάσεις κατά τους θερινούς μήνες και κάθε χρόνο γίνεται παγκόσμια συνάντηση αρχαίου δράματος.
Μετά την κωμόπολη του Λέχαιου, ο δρόμος μας περνά από την τοποθεσία όπου στα αριστερά μας βρισκόταν το λιμάνι της Κορίνθου στην αρχαιότητα, ενώ στα δεξιά μας υψώνεται ο απότομος βράχος του Ακροκόρινθου, που δεσπόζει στην πεδιάδα της Κορίνθου και που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Ιστορία από τους πρώτους αιώνες της οχύρωσής του (7ο αι π.Χ.) ως και τον 19ο αι. Ο ανηφορικός δρόμος που οδηγεί στο ενετικό κάστρο που σώζεται ως σήμερα στην κορφή του, περνά ακριβώς πλάι από τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Κορίνθου, και δοκιμάζει με διψήφιες κλίσεις τους ποδηλάτες της περιοχής που τον «απολαμβάνουν» προπονητικά.
Διασχίζουμε την Κόρινθο και κατευθυνόμαστε προς τη Διώρυγα από τη δυτική της πλευρά, αυτή του Κορινθιακού κόλπου. Από μία μικρή βυθιζόμενη γέφυρα που αναδύεται όταν δεν υπάρχει ανάγκη να περάσουν πλοία, θα βρεθούμε αμέσως να ποδηλατούμε πλάι στις ακτές του Λουτρακίου.
Η Διώρυγα της Κορίνθου ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου. Πρόκειται για ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο του τέλους του 19ου αι. στην Ελλάδα, που στόχευε στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους.
Το Λουτράκι, τοποθεσία γνωστή από την αρχαιότητα για τις ιαματικές πηγές της, βρίσκεται σε απόσταση 85 χλμ. από την Αθήνα και 4 χλμ. από την Κόρινθο, βρέχεται από τον Κορινθιακό κόλπο, ενώ πίσω του υψώνονται επιβλητικά τα Γεράνια όρη. Η μεγάλου μήκους παραλία του προσφέρεται για ποδήλατο και περπάτημα και για μαγευτικά ινσταντανέ την ώρα του δειλινού. Σε απόσταση 14 χλμ. στα Δυτικά βρίσκεται η Λίμνη της Βουλιαγμένης Περαχώρας, ένας κλειστός βαθύς θαλάσσιος αμμουδερός κόλπος που επικοινωνεί με τον Κορινθιακό με στενό άνοιγμα πλάτους μόλις 6-8 μέτρων, όπου παρατηρείται σε μικρή έκταση το φαινόμενο εισροής και εκροής των νερών λόγω παλίρροιας. Δύο ανηφορικά χιλιόμετρα πιο πέρα, με γλυκιά κλίση, θα μας φέρουν προς το ακρωτήρι Μελαγκάβι, όπου αποκαλύπτεται ο μικρός προστατευμένος κόλπος του Ηραίου, με ερείπια αρχαίων ναών προς τιμή της Ήρας. Οι λουόμενοι στην κυριολεξία κολυμπούν πάνω απ τις αρχαίες πέτρες που κείτονται στο βυθό του κόλπου για αιώνες και «υποχρεωτικά» προσφέρουν ένα μικρό γεύμα στα αναρίθμητα αδέσποτα γατάκια που κατεβαίνουν για να ψαρέψουν την τροφή τους, καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.
Από το Λουτράκι κατεβαίνουμε με κατεύθυνση νοτιοανατολικά προς Αθήνα, περνώντας από τα παραλιακά θέρετρα των Αγίων Θεοδώρων και της Κινέτας (μια βουτιά στα υπέροχα νερά της, πλάι σε ταβερνούλες και καφέ επιβάλλεται). Προσοχή, η κατηφορίτσα που θα σας φέρει στην ακτή της Κινέτας, στην επιστροφή θα είναι ανηφορίτσα, αλλά δεν αξίζει να τρομάξει κανείς, είναι σύντομη και βγήκαμε πάλι στον κεντρικό δρόμο προς Μέγαρα, έχοντας ζεστάνει τα πόδια μας για τα επερχόμενα ανηφοράκια της Κακιάς Σκάλας, μιας απόκρημνης ακτής της δυτικής Αττικής, στη βορειοδυτική ακτή του Σαρωνικού Κόλπου. Το τοπίο θα σας μαγέψει… τα εναλλασσόμενα χρώματα του ουρανού, σε όλες τις εποχές του χρόνου, τα αρώματα της χλωρίδας, τα τεχνολογικά επιτεύγματα που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στις στροφές σε διαφορετικά επίπεδα…Πάνω ψηλά ο καινούριος δρόμος που μπαινοβγαίνει στα τούνελ με τα ιστορικά ονόματα, πιο κάτω οι γραμμές του προαστιακού, πιο κάτω οι ποδηλάτες πάνω στον γραφικό παλιό δρόμο, κάπου πιο πέρα η διάβαση πάνω απ’ τις παλιές γραμμές του τρένου. Ένα τοπίο-ταξίδι…
Κι ύστερα, τα Μέγαρα, η πόλη του ήρωα Μεγαρέα, γιου του Ποσειδώνα, η Νέα Πέραμος, τοποθεσία όπου μετοίκησαν πρόσφυγες ψαράδες το 1922, προερχόμενοι από την Πέραμο της Μικράς Ασίας. Εκείνοι έδωσαν το όνομα της πατρίδας τους στον νέο οικισμό που δημιούργησαν στην Αττική. Και μετά από τις τελευταίες ανηφορικές στροφούλες στην περιοχή του Λουτρόπυργου και μερικές τελευταίες ματιές στον Σαρωνικό και το μεγαλύτερο από τα νησιά του, τη Σαλαμίνα, σε απόσταση αναπνοής από τη στεριά, ετοιμαζόμαστε να μπούμε πλέον σε αστική περιοχή, στην πόλη της Ελευσίνας.
Η Ελευσίνα, που βρίσκεται σε απόσταση 20 χλμ. από την Αθήνα, ήταν μία από τις πέντε ιερές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας, μαζί με την Αθήνα, την Ολυμπία, τους Δελφούς και τη Δήλο, γνωστή για τα Ελευσίνια Μυστήρια που προσέλκυαν προσκυνητές από όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Στην Ελευσίνα κατέληγε η Ιερά Οδός, ο αρχαιότερος δρόμος της Ελλάδας, που ξεκινά από τον Κεραμεικό, κοντά στην Ακρόπολη των Αθηνών. Αναδείχθηκε ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το έτος 2021.
Αξίζει να επισκεφθείτε τον πλούσιο αρχαιολογικό της χώρο, πριν ξεκινήσετε να ποδηλατείτε κατά μήκος του τελευταίου κομματιού της διαδρομής EuroVelo 8, που θα σας φέρει στην Αθήνα.